Even voorstellen: Geke

In het dagelijks leven speel ik 2 à 3 keer per week waterpolo. In 2015 heb ik voor het eerst meegedaan met een buitenwater zwemwedstrijd in de grachten van Leiden. Eind april was onze laatste waterpolo wedstrijd geweest en vanaf dat moment had ik niet meer in het water gelegen. Die 1,5km moest ik toch op karakter kunnen uitzwemmen.. Met enige tegenzin en gezonde spanning zijn we de grachten in gegaan.

Als hekkensluiter en meer dood dan levend de race geëindigd, maar hé, meedoen is belangrijker dan winnen. Het jaar daarna werd de afstand verkort van 1,5km naar 1 km. wat ik zeer prettig vond. Ondanks dat ben ik toch iets vaker gaan trainen om niet als hekkensluiter binnen te komen en dat lukte, al scheelde het weinig.
Steeds hing het idee van het zwemmen van de Bosphorus al in de lucht, maar de inschrijving was al geweest en het raakte weer op de achtergrond, wat ik niet per se erg vond.. In 2018 ging dit helaas anders. Mijn zus Sanne was erg enthousiast en zorgde voor een succesvolle inschrijving. We kwamen er achter dat er ook nog een loting was. Ergens hoopte ik dat we niet mee mochten doen. Toen ik te horen kreegn dat we ingeloot waren ging er dan ook even een schok door mijn lichaam.

Mijn hemel, we gaan 7km zwemmen, dat is van Leiderdorp naar het einde van Koudekerk, HOE DAN?!

Nadat ik van de schrik was bekomen, is de stemming omgeslagen: 'We gaan dit rocken!'. Ik kreeg het wel een beetje benauwd van de afstand dus ik ben sinds begin februari direct begonnen met trainen en ik word alleen maar enthousiaster! Een rittenkaartje gekocht en om 7:00 uur lag ik in het zwembad om banen te gaan zwemmen! Wow, ik wist niet dat ik dat in me had! Dat belooft wat!